Author: Zaxos Fisentzides

Την ώρα που η κυβέρνηση γυρίζει την πλάτη στον θεσμοθετημένο κοινωνικό διάλογο όπως αυτός έχει οικοδομηθεί και εδραιωθεί για δεκαετίες στον τόπο μας, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος
Χριστοδουλίδης, καλωσόρισε για ακόμα μια φορά τις εργοδοτικές οργανώσεις στο προεδρικό μέγαρο με στόχο όπως δήλωσε ο ίδιος να θεσμοθετηθεί διάλογος με τους εργοδότες για ζητήματα που αφορούν την οικονομία. Δυστυχώς, από την ανάληψη της εξουσίας της παρούσας κυβέρνησης πριν από περίπου δεκαεπτά μήνες, οι ανησυχίες του συνδικαλιστικού κινήματος σε ότι αφορά την υποβάθμιση και αποδόμηση του κοινωνικού διαλόγου εντείνονται μέρα με τη ημέρα. Η δημόσια παραδοχή του προέδρου ενώπιον των εργοδοτικών οργανώσεων πως η κυβέρνηση θεωρεί τις οργανώσεις των εργοδοτών ως τους πιο στενούς συνεργάτες της κυβέρνησης, αφενός αποτελεί προσβολή προς το ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα και τους εργαζομένους και αφετέρου
καταδεικνύει τη μεροληπτική στάση της κυβέρνησης για το πως χειρίζεται σειρά σημαντικών εργασιακών ζητημάτων.

Τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας μετά τη συνάντηση της κυβέρνησης με τις εργοδοτικές
οργανώσεις σε ότι αφορά την μείωση των εργοδοτικών εισφορών στο Ταμείο Πλεονασμού και στο
Ταμείο Συνοχής δεν αποτελούν έκπληξη για τη ΣΕΚ καθώς η παρούσα κυβέρνηση έχει αποδείξει και
στο παρελθόν τη μεροληπτική της στάση έναντι των εργοδοτών (παράδειγμα η μονομερής απόφαση
για κατάργηση του ετήσιου εταιρικού τέλους των 350 ευρώ). Την ίδια ώρα η κυβέρνηση έχει υποβαθμίσει τον ρόλο του κοινωνικού διαλόγου για σειρά σημαντικών μεταρρυθμίσεων που χρειάζεται η κυπριακή οικονομία (π.χ πράσινη φορολογική μεταρρύθμιση), με ορατό πλέον το ενδεχόμενο το κόστος της εφαρμογής του φόρου άνθρακα να επωμισθούν οι εργαζόμενοι, ενώ σε ότι αφορά την ανάγκη ολιστικής μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος
παρατηρείται καθυστέρηση στη συνέχιση του διαλόγου.

Η κυβέρνηση θα πρέπει να συνειδητοποιήσει πως οι εργαζόμενοι τα τελευταία δώδεκα έτη έχουν σηκώσει δυσανάλογο βάρος της οικονομικής ανάκαμψης της οικονομίας με απώλεια ωφελημάτων την ώρα που τα κέρδη των επιχειρήσεων παρουσιάζουν ραγδαία αύξηση.

Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας Κύπρου όπου από το 2012 μέχρι το 2023 οιαπολαβές των μισθωτών παρουσίασαν μείωση 7.2% ως προς το ΑΕΠ ενώ την ίδια ώρα τα κέρδη των επιχειρήσεων αυξήθηκαν κατά 11% ως προς το ΑΕΠ.

Ως συνδικαλιστικό κίνημα δεν πρόκειται να αποδεχθούμε την αποδόμηση του κοινωνικού διαλόγου, πόσο μάλλον να συναινέσουμε σε μονομερείς αποφάσεις που εξυπηρετούν ξεκάθαρα τα συμφέροντα της εργοδοτικής πλευράς.

Η ΣΕΚ παραμένει προσηλωμένη στις θεσμοθετημένες διαδικασίεςν του κοινωνικού διαλόγου οι οποίες τυγχάνουν σεβασμού εδώ και δεκαετίες από όλες τις κυβερνήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Την ίδια ώρα η ΣΕΚ δεν πρόκειται να παραμείνει απλός θεατής στην υπόσκαψη του κοινωνικού διαλόγου αλλά θα δράσει με δυναμισμό για προάσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων και της οικονομίας.

Τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας σε σχέση με τα προκαταρκτικά αποτελέσματα της
μελέτης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) για την απόκλιση απολαβών μεταξύ του μισθολογίου δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, καταδεικνύουν για άλλη μια φορά την ανάγκη χάραξης πολιτικών με στόχο την ενίσχυση των μισθών και στον ιδιωτικό τομέα.

Η διαχρονική θέση της ΣΕΚ ήταν και παραμένει πως το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των εργαζομένων
του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα δεν θα προέλθει μέσα από τις αποκοπές των μισθών του δημοσίου
ώστε οι εργαζόμενοι του δημοσίου να φτάσουν τους μισθούς των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα
που είναι χαμηλότεροι αλλά μέσα από κινήσεις και πολιτικές οι οποίες θα ενισχύσουν τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα για να φθάσουν τα επίπεδα του δημόσιου.

Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα του ΔΝΤ θα πρέπει να προβληματίσουν πρωτίστως την κυβέρνηση
η οποία θα πρέπει να σχεδιάσει, μαζί με τους κοινωνικούς εταίρους στρατηγικές οι οποίες ενισχύουν
τους μισθούς των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα. Και αυτοί οι σχεδιασμοί είναι ξεκάθαροι για την ΣΕΚ και συνοψίζονται ως ακολούθως:

• Επέκταση των συλλογικών συμβάσεων στη βάση και της ευρωπαϊκής οδηγίας του 2022 ώστε να καλυφθεί τουλάχιστον το 80% των εργαζομένων. Είναι σαφές από επιστημονικές μελέτες πως η μεγαλύτερη κάλυψη των εργαζομένων μέσα από συλλογικές συμβάσεις ενισχύει τους μισθούς, μειώνει τις μισθολογικές ανισότητες αλλά και τον κίνδυνο φτώχειας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει προωθήσει τη συγκεκριμένη οδηγία. Η κυβέρνηση θα πρέπει μέχρι τον ερχόμενο Οκτώβριο να καταθέσει σχέδιο δράσης. Δυστυχώς, μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει τίποτε ενώ ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο εφαρμογής της οδηγίας.
• Οι συστάσεις του ΔΝΤ κάνουν πλέον επιτακτική την ανάγκη για αμεση μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, ιδιαίτερα με την ένταξη σε αυτή τη μεταρρύθμιση και του δεύτερου πυλώνα που είναι τα Ταμεία Προνοίας με την καθολική συμμετοχή των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα. Σημειώνεται πως τα Ταμεία Προνοίας αποτελούν βασική συνιστώσα των
  συλλογικών συμβάσεων.
• Το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των εργαζομένων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα δεν θα προέλθει μέσα από την κατάργηση της ΑΤΑ στο δημόσιο αλλά μέσα από την επέκταση του θεσμού που θα καλύπτει όλους τους εργαζομένους και του ιδιωτικού τομέα στη βάση συμπερίληψης τους στις συλλογικές συμβάσεις. Η ΑΤΑ είναι καθαρά μηχανισμός αποκατάστασης της απώλειας της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων λόγω ύπαρξης πληθωριστικών πιέσεων και η ΑΤΑ δεν ευθύνεται για τον πληθωρισμό. Άλλωστε, σε έκθεση του τον περασμένο Μάιο το ίδιο το ΔΝΤ υποστήριξε πως ο πληθωρισμός τα τελευταία έτη δεν ήταν αποτέλεσμα αυξήσεων στο εργατικό κόστος αλλά αποτέλεσμα της αύξησης των κερδών (οι επιχειρήσεις
  δηλαδή αύξησαν τις τιμές των προϊόντων μετακυλώντας το κόστος στους εργαζομένους/καταναλωτές αυξάνοντας έτσι και την κερδοφορία τους).

Αναμφίβολα τα πρόσφατα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας Κύπρου τα οποία καταδεικνύουν πως ένας στους τέσσερις συμπολίτες μας ηλικίας 65 ετών και άνω αντιμετωπίζει τον κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού αποτελεί την πιο τρανή απόδειξη πως η διαδικασία ολιστικής μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος θα πρέπει να επισπευσθεί.

Για την ΣΕΚ η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης χιλιάδων συνταξιούχων προϋποθέτει τηνm ολιστική μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος συμπεριλαμβανομένης και μιας συμφωνημένης ρύθμισης της αναλογιστικής μείωσης του 12% για όσους επιλέξουν να αφυπηρετήσουν στο 63ο έτος της ηλικίας τους αντί στο 65ο έτος. Σαφώς η όλη ρύθμιση θα πρέπει
να διασφαλίζει τη βιώσιμη ανάπτυξη του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων και να αποτρέπει τη δημιουργία στρεβλώσεων σε σχέση με το όριο συνταξιοδότησης.

Έκδηλη είναι η ανησυχία μας για τη σοβαρή καθυστέρηση που παρατηρείται στο διάλογο
για την συνολική μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, παρά το γεγονός πως η
αποσπασματική διαχείριση της αναλογιστικής αναπροσαρμογής του 12%, καταγράφει σειρά
αδυναμιών που δεν την καθιστούν κοινωνικά δίκαιη. Η ΣΕΚ υποστηρίζει πως η οριζόντια
προσέγγιση στο πλαίσιο της σταδιακής μείωσης του ποσοστού της αναλογιστικής αναπροσαρμογής και η τελική απάλειψή του σε κάποιο ηλικιακό όριο που θα συμφωνηθεί, μπορεί να αποτελέσει τη μόνη εφικτή διευθέτηση, μέσω της οποίας θα αποτρέπεται η δημιουργία διαφορετικών ταχυτήτων συνταξιούχων, στη βάση της συνταξιοδότησης στο 63ο έτος της ζωής τους.

Παράλληλα, η ΣΕΚ ξεκαθαρίζει εμφαντικά πως η όποια ρύθμιση της αναλογιστικής αναπροσαρμογής η οποία προαποκλείει επηρεαζόμενους δικαιούχους, θέτοντας διλήμματα και προφάσεις, δεν θα γίνει αποδεκτή, καθώς θα απουσιάζει το στοιχείο της κοινωνικής δικαιοσύνης και ομοιόμορφης μεταχείρισης.

Σε ότι αφορά τον 2ο Πυλώνα ο οποίος έχει να κάνει με τα Ταμεία Προνοίας, η ΣΕΚ διεκδικεί την επέκταση του θεσμού και την καθολική συμμετοχή των εργαζομένων χωρίς διακρίσεις, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που στον ίδιο εργοδότη υπάρχει συμφωνημένη πρόνοια στη συλλογική σύμβαση.

Επομένως, στο πλαίσιο του κοινωνικού διαλόγου η κυβέρνηση θα πρέπει να δρομολογήσει
τις εξελίξεις ώστε να επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ των κοινωνικών εταίρων για το ζήτημα της
ολιστικής μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού.

Η ΣΕΚ είναι έτοιμη να συνεισφέρει ενεργά και εποικοδομητικά προς αυτή την κατεύθυνση
αλλά δεν θα αποδεχτεί οποιαδήποτε ρύθμιση ή μεταρρύθμιση στη βάση προειλημμένων αποφάσεων και χωρίς τη διενέργεια του απαραίτητου κοινωνικού διαλόγου, που θα οδηγεί σε κοινωνικά δίκαιες ρυθμίσεις.

Με αφορμή την πρόσφατη συνεδρίαση του Εθνικού Φορέα Δημογραφικής Πολιτικής που εξετάζει τρόπους ενίσχυσης και εκσυγχρονισμού του, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί με επάρκεια στις διαμορφούμενες προκλήσεις, η ΣΕΚ επαναλαμβάνει ότι το δημογραφικό ζήτημα συνεχίζει να αποτελεί μια πολυπαραγοντική απειλή για τον κοινωνικό ιστό της χώρας μας.

Tις επόμενες δεκαετίες αναμένεται ταχεία αύξηση του ποσοστού γήρανσης του πληθυσμού στις χώρες της ΕΕ, με αποτέλεσμα η σημαντική μείωση στο ποσοστό του ενεργού πληθυσμού να προκαλέσει τεράστια προβλήματα, στον κοινωνικό ιστό στην αγορά εργασίας και στα συστήματα κοινωνικών ασφαλίσεων, λόγω της αδυναμίας να ανταπεξέλθουν στη βάση των οικονομικών τους δεδομένων.

Για αυτό και θα πρέπει το δημογραφικό να αποτελέσει μέρος της συζήτησης για τη μεταρρύθμιση του Συνταξιοδοτικού Συστήματος, λαμβάνοντας υπόψη ότι στη βάση της τελευταίας αναλογιστικής μελέτης, μέχρι το 2080 διαφαίνεται πως δυο εργαζόμενοι θα χρειάζεται να επωμίζονται το βάρος της συντήρησης ενός συνταξιούχου.

Επίσης στοιχεία από την Ευρωπαϊκή Ένωση, καταδεικνύουν ότι η δυνατότητα αύξησης του δείκτη γονιμότητας συνδέεται άμεσα με τις κοινωνικές παροχές και ιδιαίτερα με τα μέτρα που στηρίζουν οικονομικά τις οικογένειες και που συμφιλιώνουν την οικογενειακή και εργασιακή ζωή.

Η ΣΕΚ τονίζει ότι η λύση του δημογραφικού προβλήματος μπορεί να αναζητηθεί μέσα στο πλαίσιο της επανασύστασης των κοινωνικών δομών, της δημιουργίας ενός πλέγματος κοινωνικής προστασίας που θα εγγυάται στον Κύπριο πολίτη ικανοποιητικό επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης, της προώθησης της ισότητας των φύλων στην εργασία, της διαχείρισης της μετανάστευσης και της ενίσχυσης της εκπαίδευσης με τρόπο ώστε να επιτυγχάνεται η σύζευξη του επαγγελματικού προσανατολισμού με τις πραγματικές ανάγκες στην αγορά εργασίας.

Η ΣΕΚ εισηγείται επίσης τη λήψη μέτρων που θα στοχεύουν στην ενίσχυση των πολιτικών που αφορούν την οικογένεια, μεταξύ αυτών την παραχώρηση κινήτρων για δημιουργία δομών φροντίδας παιδιών πλησίον των χώρων εργασίας, παραχώρηση της γονικής άδειας με πλήρεις απολαβές, περαιτέρω επέκταση της άδειας μητρότητας και της άδειας πατρότητας, την περαιτέρω οικονομική ενίσχυση/επιχορήγηση των υπογόνιμων ζευγαριών όπως επίσης και την περαιτέρω στόχευση στις πολιτικές συμφιλίωσης οικογένειας και εργασίας.

Παράλληλα θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα ολιστικό πλαίσιο μεταναστευτικής πολιτικής , με στόχο την καλύτερη ενσωμάτωση των μεταναστών στην οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας, την προσέλκυση αλλοδαπών υψηλής κατάρτισης από Τρίτες Χώρες, στο πλαίσιο πάντοτε της Στρατηγικής Απασχόλησης Εργαζομένων από Τρίτες Χώρες και την εξασφάλιση σε αυτούς αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας και διαμονής. Σημαντική πτυχή θα αποτελέσει και η προσπάθεια τιθάσευσης εκροών ντόπιου προσοντούχου δυναμικού, ώστε η Κύπρος να αξιοποιεί στην αγορά εργασίας τα δικά της ταλέντα.

Σε αυτή την προσπάθεια διαχείρισης των επιπτώσεων του δημογραφικού εφιάλτη οι Κοινωνικοί Εταίροι θα πρέπει να έχουν ουσιαστικό ρόλο, γνωρίζοντας ότι οι επιδράσεις του δημογραφικού, ποικίλουν και αποκτούν τη δική τους ξεχωριστή βαρύτητα, ειδικότερα όταν αφορούν ημικατεχόμενη πατρίδα, με την κατοχική δύναμη να διοχετεύει επιτηδευμένα παράνομους μετανάστες μέσω της πράσινης γραμμής με στόχο να προκαλεί προβλήματα στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Αναμένουμε το συντομότερο οι προτάσεις που τέθηκαν από τη ΣΕΚ και άλλους φορείς για εκσυγχρονισμό του Φορέα να πάρουν σάρκα και οστά, ώστε χωρίς περαιτέρω χρονοτριβή να αρχίσει να παράγεται ουσιαστική δουλειά και σε συνδυασμό με την πολιτική βούληση να δημιουργηθεί ένα πλέγμα ουσιαστικών μέτρων και παρεμβάσεων που να δρουν αυτόνομα αλλά και συνδυαστικά ώστε να αρχίζουν να καταγράφονται τα πρώτα θετικά αποτελέσματα.

Τέλος η ΣΕΚ αναδεικνύει το γεγονός πως η πολιτική που παραπέμπει στην προώθηση εργαζομένων από Τρίτες Χώρες, χωρίς προϋποθέσεις και κριτήρια, μακριά από το πλαίσιο κοινωνικού διαλόγου, πλήττει την ομαλή λειτουργία της αγοράς εργασίας και των εργασιακών σχέσεων, υποβαθμίζει την Ευρωπαϊκή Πολιτική για ενίσχυση των δεξιοτήτων και αύξηση της παραγωγικότητας, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί κινδύνους σε σχέση με την ποιοτική αναβάθμιση συγκεκριμένων τομέων της οικονομίας.

Η ελάχιστη μείωση την οποία παρουσίασαν τα εργατικά ατυχήματα το 2023 συγκριτικά με το 2022 μια μείωση μόλις του 0,5%, αναδεικνύει αφενός την ανάγκη για μεγαλύτερη λήψη μέτρων εκ μέρους
των εργοδοτών για θέματα ασφάλειας των εργαζομένων και αφετέρου την ανάγκη εκ μέρους των αρμόδιων υπηρεσιών όπως προχωρούν σε εντατικούς ελέγχους στους χώρους εργασίας τόσο για προληπτικούς λόγους όσο και για καταγγελίες σε όσους εργοδότες δεν τηρούν τα μέτρα ασφαλείας και δεν συμμορφώνονται με τις υποδείξεις.

Η ΣΕΚ επαναλαμβάνει για ακόμα μια φορά πως θα πρέπει οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες να στελεχωθούν επαρκώς και να είναι σε εγρήγορση και να εντατικοποιούν τους ελέγχους και τις επιθεωρήσεις, ειδικά τώρα όπου η καλοκαιρινή περίοδος έχει ήδη αρχίσει και η οικονομική
δραστηριότητα εντείνεται, ώστε να προληφθούν ανεπιθύμητα εργατικά ατυχήματα, τα οποία θέτουν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές. Οι εργοδότες έχουν υποχρέωση όπως λαμβάνουν όλα τα μέτρα ασφάλειας και υγείας στους χώρους εργασίας ώστε να μην τίθεται σε κίνδυνο η σωματική ακεραιότητα και να επενδύουν περισσότερο στο θέμα της εκπαίδευσης και κατάρτισης. Σημαντική
προτεραιότητα πρέπει να αποτελέσει η εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων σε όλους τους χώρους εργασίας αφού η συνδικαλιστική δράση μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά στην προστασία της ασφάλειας και υγείας των εργαζομένων.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Τμήματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΤΕΕ) θύματα εργατικών ατυχημάτων φαίνεται πως είναι κυρίως οι ανειδίκευτοι εργάτες. Με βάση τα στοιχεία μεγάλος αριθμός ατυχημάτων αφορούσε ανειδίκευτους εργάτες, χειρώνακτες και μικροεπαγγελματίες.

Συγκεκριμένα από σύνολο 1328 ατυχημάτων που έγιναν το 2023 τα 521 ή 39,2% περιλάμβαναν την πιο πάνω κατηγορία εργαζομένων, κάτι που θα πρέπει να ανησυχεί ιδιαιτέρως τις αρμόδιες
κρατικές υπηρεσίες.

Μέσα από τα στοιχεία διαφαίνεται πως σημαντική αύξηση των ατυχημάτων παρουσιάζει ο τομέας της μεταφοράς και αποθήκευσης, 27,8%.

Την ίδια ώρα παρατηρήθηκε ελαφριά μείωση στις κατασκευές από 255 σε 222 για τα έτη 2022 και 2023 αντιστοίχως. Σε ότι αφορά την οικονομική δραστηριότητα όπου συμβαίνουν τα περισσότερα εργατικά ατυχήματα αυτή είναι στα ξενοδοχεία και την εστίαση (284 – 21,4%), ακολουθεί ο τομέας των κατασκευών (222 – 16,7%), της μεταποίησης (203 – 15,3%) και ο τομέας του χονδρικού
και λιανικού εμπορίου (165 – 12,4%).

Σε σχέση με την υπηκοότητα των εργαζομένων οι οποίοι τραυματίζονται εν ώρα εργασίας, το 62,3% είναι Κύπριοι, το 23,6% υπήκοοι της Ε.Ε, και 14,1% υπήκοοι από τρίτες χώρες. Τα περισσότερα ατυχήματα για το 2023 καταγράφονται στην επαρχία Λεμεσού και ακολουθούν η Λευκωσία, η Λάρνακα, η Πάφος και η ελεύθερη Αμμόχωστος. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί πως η πλειοψηφία των ατυχημάτων συμβαίνει σε επιχειρήσεις οι οποίες εργοδοτούν από 50 μέχρι 249 άτομα
(δηλαδή επιχειρήσεις οι οποίες είναι σχετικά μεγάλες με βάση τα κυπριακά δεδομένα).

Την ίδια ώρα η ΣΕΚ έχει ήδη ξεκινήσει τη διεξαγωγή μελέτης η οποία αφορά θέματα υγείας και ασφάλειας στους χώρους εργασίας τα αποτελέσματα της οποίας αναμένεται να ανακοινωθούν τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Σκοπός είναι η εξαγωγή έγκυρων συμπερασμάτων για το θέμα αυτό, να γίνει ενημέρωση των αρμοδίων και να ληφθούν τα κατάλληλα διορθωτικά μέτρα εκεί και
όπου πρέπει.

Τα κυριότερα ανοικτά εργασιακά ζητήματα που αντιμετωπίζει η χώρα αυτή τη στιγμή θα πρέπει να τύχουν διαχείρισης από την παρούσα κυβέρνηση με πολύ προσοχή και προπάντων με αγαστή συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους. Παρά το γεγονός πως η κυπριακή οικονομία δείχνει ανθεκτικότητα στους εξωτερικούς κραδασμούς και το δημοσιονομικό πλεόνασμα της κυβέρνησης διατηρείται σε υψηλά επίπεδα, εντούτοις είναι σημαντικό όπως η κυβέρνηση προχωρήσει στην
υλοποίηση πολιτικών οι οποίες θα δώσουν λύσεις στα καθημερινά προβλήματα των εργαζομένων.

Ως εκ τούτου η ΣΕΚ θεωρεί σημαντικό όπως η κυβέρνηση κατευθύνει τις προσπάθειες
της και αναλάβει δράσεις:

• Στο ζήτημα της επέκτασης των συλλογικών συμβάσεων στη βάση και της ευρωπαϊκής οδηγίας, με στόχο να καλύπτεται τουλάχιστον το 80% των εργαζομένων. Αυτή τη στιγμή στην Κύπρο μόνο το 43% των εργαζομένων καλύπτεται από συλλογικές συμβάσεις. Η κυβέρνηση στη βάση και των οδηγιών της Ε.Ε θα πρέπει το επόμενο χρονικό διάστημα να εκπονήσει ένα Σχέδιο Δράσης ώστε να χαράξει στρατηγική υλοποίησης του πιο πάνω στόχου.
• Στο πρόβλημα της στέγασης εξελίσσεται σε μείζον ζήτημα για τους νέους μας. Η κυβέρνηση θα πρέπει να εξεύρει τους τρόπους μέσα από τους οποίους θα προχωρήσει στη σύσταση του Ενιαίου Φορέα Στέγασης, κάτι που ήταν άλλωστε και προεκλογική της δέσμευση.
• Σε σχέση με το ζήτημα των μεταρρυθμίσεων, ιδιαίτερη έμφαση θα πρέπει να δοθεί στη βάση
  μιας συνολικής μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος αλλά και της φορολογικής μεταρρύθμισης για ομαλή μετάβαση στην πράσινη ανάπτυξη. Η ΣΕΚ δεν κρύβει τον προβληματισμό της από το γεγονός ότι στην περίπτωση της φορολογικής μεταρρύθμισης και
  της πράσινης μετάβασης, δεν έχει διεξαχθεί ουσιαστικός πολιτικός και κοινωνικός διάλογος
  με ορατό τον κίνδυνο το βάρος από τον φόρο άνθρακα να επωμιστούν τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα. Την ίδια ώρα τα αντισταθμιστικά μέτρα για την πράσινη μετάβαση ακόμα μελετώνται από την κυβέρνηση.
• Σε ότι αφορά το θέμα του μηχανισμού καταβολής της Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής (ΑΤΑ), η παρούσα κυβέρνηση θα κριθεί το επόμενο χρονικό διάστημα. Είναι σημαντικό να γνωρίζει η κυβέρνηση πως τυχόν αλλοίωση της φιλοσοφίας του θεσμού της ΑΤΑ, θα πλήξει την αγοραστική δύναμη χιλιάδων εργαζομένων. Αυτό θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη ανισορροπία προς όφελος της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και με κόστος τους μισθωτούς. Η ΣΕΚ διαχρονικά πορεύτηκε με ανεξαρτησία θέσεων πολιτικής και αυτό θα συνεχίσει να πράττει με αποκλειστικό γνώμονα τα συμφέροντα των εργαζομένων. Γι’αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές πολιτικές οι οποίες υποβαθμίζουν τον κοινωνικό διάλογο και τις εργασιακές σχέσεις ενώ διαβρώνουν και την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων και τα δικαιώματα τους.