Ο κυπριακός ελληνισμός γιόρτασε με λαμπρότητα και φέτος την 69η επέτειο της έναρξης του Εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, 1955 – 1959.
Εξηνταεννέα χρόνια πέρασαν από τότε που οι Έλληνες της Κύπρου αποφάσισαν να πάρουν τα
όπλα, να ανεβούν στα βουνά και να διεκδικήσουν το αυτονόητο, αυτοδιάθεση και ενσωμάτωση στον μητροπολιτικό ελληνισμό. Εμπνευσμένοι από την ιστορία της αιώνιας Ελλάδας, υπό τις προσταγές του Στρατηγού Διγενή, δεν υπολόγισαν στρατιωτικές ισορροπίες και το γεγονός ότι είχαν να αντιμετωπίσουν έναν πάνοπλο και καλά εξοπλισμένο κατακτητή. Το μόνο τους μέλημα
ήταν η ανιδιοτελής τους αγάπη για την Ελλάδα. Η ΣΕΚ νοιώθει περήφανη γιατί αποτέλεσε φυτώριο
αγωνιστών του επικού εκείνου αγώνα. Συνολικά 40 ήρωες της ΕΟΚΑ ήταν μέλη της ΣΕΚ. Μεταξύ αυτών και ο Μάρκος Δράκος ο οποίος υπήρξε και μέλος του Γενικού Συμβουλίου του Κινήματος.
Ήρωες όπως οι Κυριάκος Μάτσης, Ανδρέας Δημητρίου, Στέλιος Μαυρομάτης, Σάββας Ροτσίδης,
Χαρίλαος Μιχαήλ, Ανδρέας Ζάκος, Χρίστος Τσιάρτας, Ανδρέας Κάρυος και άλλοι πολλοί ωραίοι
Έλληνες, υπήρξαν μέλη της ΣΕΚ. Άλλοι μαρτύρησαν στην αγχόνη, άλλοι στα κρησφύγετα και
άλλοι στα βασανιστήρια. Ποτέ τους δεν λύγισαν, δεν υποχώρησαν, δεν λιποτάκτησαν, βάδισαν περήφανα στην αγχόνη τραγουδώντας μέχρι την ύστατη στιγμή τον Εθνικό Ύμνο, βροντοφωνάζοντας μέσα από τα κρησφύγετα «Μολών Λαβέ».
Δυστυχώς, στις μέρες μας η Κύπρος συνεχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρές απειλές. Απειλές που
έχουν να κάνουν κυρίως με την εθνική μας επιβίωση. Ο ένδοξος αγώνας της ΕΟΚΑ αποτελεί για
όλους τους Έλληνες Κύπριους πυξίδα για τον τελικό στόχο που δεν είναι άλλος από την απελευθέρωση της Κύπρου από τα τουρκικά κατοχικα στρατεύματα. Για να μπορέσει να επιτευχθεί όμως
ο πιο πάνω στόχος είναι ανάγκη όπως υπάρξει μια ενιαία και αποφασιστική στρατηγική έναντι του τουρκικού επεκτατισμού. Χρειάζεται συνένωση δυνάμεων, ομοψυχία και συνεργασία σε επίπεδο
πολιτικής ηγεσίας τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα. Την ίδια ώρα είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε η Ευρωπαϊκή Ένωση να εντατικοποιήσει την εμπλοκή της στις διαπραγματεύσεις για επίλυση του πολιτικού μας προβλήματος, το οποίο θα πρέπει να τονίζουμε πάντα πως είναι πρόβλημα εισβολής, κατοχής και εποικισμού. Γι’ αυτό ότι κερδήθηκε με το αίμα και τις θυσίες των ηρώων
του 1955 – 1959 θα πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού και αυτό δεν είναι άλλο από τη
διατήρηση της κρατικής μας υπόστασης, σε συνάρτηση με την διασφάλιση της εφαρμογής των
αρχών και αξιών της Ε.Ε όπως και της εφαρμογής του κοινοτικού κεκτημένου σε όλη την επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας.